زنگنه: آزارهای زیادی دیدم، به عقب برگردم وزیر نمی شوم - مجله سرگرمی

روزنامه ایران در ادامه می نویسد: 114 نماینده مجلس شورای اسلامی نامه ای به سران سه قوه نوشته اند و در این نامه بیان کرده اند که هدفشان از نوشتن این نامه 5 بندی، تذکر به سران 3 قوه است و ادامه حضور بیژن زنگنه در مسند وزارت نفت خلاف منافع و مصالح ملت و کشور است..

اما سوال اینجاست که اگر کسی در ساختمان دولت، ستون پنجم دشمن در داخل کشور است و مستندات این ادعا نیز وجود دارد؛ چرا نمایندگان مجلس از ابزار قانونی و مهمی که در اختیار خود دارند -یعنی سوال و استیضاح- برای برکناری تضییع نماینده منافع ملی استفاده نمی نمایند و به روش های ابداعی روی می آورند؟ اساساً چه عاملی باعث می گردد که مواردی را به عنوان اشتباهات یک وزیر در صنعت کلیدی کشور نسبت داد؛ درحالی که پشتوانه علمی و فنی برای آن وجود ندارد؟

البته این بار اولی نیست که بیژن زنگنه این چنین مورد حمله نمایندگان مجلس قرار می گیرد. مجلس قبلی نیز به روش هایی مشابه، هربار که سرعت قطار صنعت نفت بیشتر می شد، سنگ اندازی بیشتری می کرد و نمونه آن را می توان در قرارداد های جدید نفتی، پس از برجام دید. زمانی که شرکت های نفتی برای سرمایه گذاری در صنعت آماده بودند، اما نمایندگان 2 سال تمام فقط در حال اصلاح نگارش مدل قراردادی بودند و زمان خیلی زود از دست رفت.

اکنون بیژن زنگنه در ایستگاه یکی مانده به آخر - سال سرانجامی دولت دوازدهم- می گوید: رابطه ما با مجلس باید خوب باشد. برخی نمایندگان محترم مجلس طی نامه ای به سران سه قوه از عملکرد وزیر نفت شکایت کرده اند که من هم نامه ای خدمت رئیس جمهوری نوشتم و خدمت سران سه قوه اعلام آمادگی کردم که نکات و اشکال هایی که وارد کردند دقیق آنالیز گردد و من آماده جوابگویی هستم که صحبت های دو طرف شنیده و قضاوت گردد. ممکن است برخی از این نکات را آقایان، رسانه ای شرح دهند، من هم تشریح می کنم.

زنگنه در این نامه نوشته است که نمایندگان برخی از ادعا های قید شده در نامه قبل را تکرار کرده اند. اگرچه در شرایط کنونی تمرکز و اهتمام این وزارتخانه معطوف به هماوردی با تحریم های ظالمانه است، لیکن با توجه به طرح اشکالات و ایرادات به اینجانب، با احترام به نمایندگان محترم مردم و با استقبال از آنالیز دقیق همه موارد مطرح شده، مجدداً تقاضا دارم که این موضوع در دستورکار یکی از جلسات سران محترم قرار گیرد و ادعا ها و پاسخ های آنها، از دو طرف شنیده شده و در نهایت، در مورد آن ها توسط رؤسای بزرگوار سه قوه قضاوت گردد.

از نامه 114 نماینده

کارشناسان و صاحب نظران نفتی کشور بر این باورند که برخی نمایندگان مجلس، بدون اطلاع از شرایط کشور و شرایط صنعت نفت، این نامه را نوشته اند. در این باره مرتضی بهروزی فر، عضو هیأت علمی مؤسسه مطالعات بین المللی انرژی می گوید که نامه نمایندگان به سران سه قوه که یکی از آن ها نیز رئیس قوه قضائیه است، در وهله اول، توهین به مجلس و شأن آن است. نشان می دهد که این نمایندگان شناخت کافی از امکانات در اختیار مجلس ندارند و نامه ای به رئیس جمهوری، رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه زده اند.

بهروزی فر با اشاره به برخی از بخش های این نامه ادامه می دهد: قصد دفاع از هیچ کسی را ندارم، اما به عنوان یک کارشناس می توانم بگویم که هیچ یک از بخش های آمده در این نامه تخصصی و فنی نیست و بیش از آنکه نشان دهنده دلسوزی نمایندگان مجلس باشد، تسویه حساب سیاسی و حتی شخصی است.

او با اشاره به بخش اول نامه شرح می دهد: به هر متخصص صنعت نفت که بگویید بین شرکت شورون امریکا و توتال فرانسه، سی ان پی سی چین و شرکت های ایرانی کدام یک را انتخاب می کنی؟ قطعاً دست روی شورون می گذارد. اما وقتی این گزینه را بردارید، توتال در اولویت قرار می گیرد. مگر چند شرکت مانند توتال در جهان هست که به فناوری و سرمایه دسترسی داشته باشد و دقیقاً بتواند پروژه را پیش ببرد؟ وقتی برجام اجرا شد، این فرصت پیش آمد و اگر ایران کار را در فاز 11 به توتال نمی داد، باید زنگنه را مؤاخذه می کردیم. ضمن آنکه هر شرکتی جز توتال در پروزه فاز 11 بود - کما اینکه سی ان پی سی چین نیز در این پروژه بود- بعد از تحریم های امریکا، به کار خود در این فاز ادامه نمی داد و از طرح خارج می شد تا تحریم نگردد.

بهروزی فر با بیان اینکه سنگ اندازی های داخلی بویژه در مجلس اجازه نداد تا توتال مطابق برنامه در این طرح توسعه جلو برود، می گوید: بیش از زنگنه، نمایندگان مجلس در عدم اجرای این پروژه به کشور لطمه زدند.

او با اشاره به تجربه ایران ال ان جی می گوید: بار ها سطح توان شرکت های ایرانی و چینی را در پروژه هایی این چنین دیده ایم و می دانیم که تا سنت آخری که در پروژه خرج می گردد، هدر رفته است.

در بخش دوم نامه به عدم توسعه پالایشگاه و پتروپالایشگاه ها در چند سال اخیر اشاره شده که بهروزی فر در این رابطه نیز می گوید: حاشیه سود پالایشگاه ها بسیار اهمیت دارد. تا درست آنالیز نگردد، ساخت یک پالایشگاه و صادرات فرآورده نه تنها همراستا با منافع ملی نخواهد بود، بلکه در جهت عکس نیز عمل خواهد نمود. در برخی اوقات آنقدر هزینه های مادی و غیر مادی صادرات فرآورده ها از درآمدش بیشتر می گردد که صرف با واردات یک فرآورده است.

او ادامه می دهد: به نظر می رسد که نمایندگان محترم مجلس در فهم خام فروشی دچار مشکل شده اند. فکر می نمایند که خام فروشی یعنی فقط فروش نفت. اما ضروری است که بدانیم جهش اول صنعت پتروشیمی که بار ها به آن به عنوان رهایی از خام فروشی افتخار کرده ایم، عین خام فروشی و حتی اتلاف سرمایه های کشور است.

یکی از ایرادات مهم دیگر به این بخش نیز مربوط به خصوصی سازی پتروشیمی است که گاز را مفت در اختیار بخش خصوصی می گذارد و در نهایت هیچ تلاشی برای تکمیل زنجیره صورت نمی گیرد. خیانت این است که صنعت پتروشیمی بر اساس اصل 44 خصوصی سازی شد و نمایندگان باید در این باره جوابگو باشند.

بهروزی فر با بیان اینکه میزان هزینه ساخت یک پالایشگاه 4 تا5 میلیارد دلار است، اما 400 شغل ایجاد می نماید، شرح می دهد: اما با صرف همین هزینه در زیرساخت های استانی مثل سیستان و بلوچستان می توانیم 400 هزار تا 500 هزار شغل ایجاد کنیم.

او درباره پرونده کرسنت نیز می گوید: خیانت اصلی در دولت نهم رخ داد. ما در زمان عقد این قرارداد وقتی بازار های بین المللی را آنالیز می کردیم قیمت هایی بالاتر از آنچه در کرسنت آمده را می دیدیم. اما در دولت بعد قیمت ها تغییر کرد، ولی کسی بلد نبود قرارداد را به روز کند. ضمن آنکه آقای زنگنه اگر بخواهد الان به امارات گاز بفروشد، آن ها از ما نمی خرند. ما در بین همسایگانمان دیگر قابل اعتماد نیستیم. چراکه با چندصدایی، اظهار نظر های غیرکارشناسی و قطع صادرات در زمانی دلخواه و مسائلی از این دست، نه تنها در میان همسایگان، بلکه در جهان نشان داده ایم که ایران گزینه خوبی برای همکاری های بلند مدت نیست.

بهروزی فر در زمینه صادرات گاز به پاکستان و از آن جهت به هند نیز می گوید: ایران بار ها بر این مسأله اصرار کرده و کار در بخش ایرانی تمام شده است. اما این دو کشور حاضر نیستند که گاز از ایران بخرند. صنایع پاکستان در بخش شرقی این کشور متمرکز شده اند و خط لوله باید از قبایلی عبور کند که با ایران رابطه خوبی ندارند. دولت پاکستان این موضوع و همین طور دوستی با امریکا را محور قرارداده و هند هم حاضر نیست به پاکستانی ها اعتماد کند.

این کارشناس انرژی در مورد همکاری برای توسعه مشترک میادین با کشور های همسایه نیز بیان می نماید: هیچ کشوری مایل به این همکاری نیست و هرقدر هم ما پافشاری کنیم، بی فایده است. احتمال آنکه این اتفاق بیفتد، بسیار پایین است. همانطور که می بینیم عربستان و کویت به عنوان دو برادر عرب هنوز بر سر برداشت نفت از منطقه بیطرف اختلاف دارند..

اما در مورد مسأله کارت سوخت و قاچاق نیز بهروزی فر می گوید: تا زمانی که تفاوت فاحشی در قیمت ها بین دو مرز باشد هر اقدامی انجام گردد، جلوی قاچاق را نمی گیرد. ضمناً آنچه الان مصرف را کاهش داده، شیوع ویروس کروناست نه کارت سوخت و سهمیه بندی.

دو نرخی بودن در تمام جهان فسادآور است و منطق آقای زنگنه برای تک نرخی شدن بنزین کاملاً علمی بود. اما اینکه چگونه می توان مصرف را کاهش داد؟ پاسخ آن در وزارت راه و وزارت صنعت است. به وسیله بهبود کیفی خودرو ها و توسعه حمل و نقل عمومی و در نهایت یکسان سازی قیمت بنزین و گازوئیل در دو سوی مرزها؛ نه سهمیه بندی و کارتی کردن مصرف.

عضو هیأت علمی موسسه مطالعات بین المللی انرژی در سرانجام به نمایندگان مجلس می گوید: فاجعه این است که طوری رفتار کرده ایم که برای همه کشور ها غیر قابل اعتماد شده ایم. برجام تصویب شد، گفتیم که کشور به باد رفت، اما وقتی با خروج امریکا متوقف شد، ناراحت شدیم و امریکا را مقصر دانستیم. می خواهیم یک نفر را حذف کنیم، اما منافع ملی را هوا می کنیم و در آخر هم همه را مقصر می دانیم. فارغ از اینکه آنچه کشور را محبوب و پیروز می نماید، همصدایی و حمایت از اقدامات مثبت است.

زنگنه: به عقب برگردم، وزیر نمی شوم

از بیژن زنگنه وزیر نفت که در این 7 سال به تعبیر خودش عده ای تک تیرانداز در لشکر خودی از پشت به او تیراندازی کردند 9 سؤال کوتاه پرسیدیم. او که این روز ها در حال تکمیل اقدامات 7 ساله خود از توسعه میادین مشترک پارس جنوبی و غرب کارون و صنعت پتروشیمی تا کاهش مشعل سوزی و کمی و کیفی سازی بنزین و گازوئیل تولیدی کشور با تکیه بر توان داخل است و در سخت ترین شرایط برای صادرات نفت می جنگد، به چند سؤال از حواشی فعالیت خود پاسخ می دهد:

آقای وزیر! مهمترین اقدامی که در این 7 سال در صنعت نفت انجام دادید، چه بود؟

یکی نیست. کار های مهم زیادی انجام شد.

کدام یک به نظر خودتان مهم تر بود؟

توسعه میدان مشترک پارس جنوبی و میادین مشترک غرب کارون و این اواخر نیز احداث خط لوله گوره-جاسک را در دستور کار قرار دادیم که به نظرم اقدامات بسیار بزرگی است که انجام شد.

پروژه ای یا طرحی داشتید که به وضوح روی زندگی مردم نیز اثر گذاشته باشد؟

بله. از همه مهم تر توسعه میدان مشترک پارس جنوبی بود. پارس جنوبی برای من خیلی مهم بود که به نتیجه برسد.

اگر برگردیم به سال 1392 آیا همین جهت را طی می کنید؟

اگر برگردیم به آن سال دیگر وزیر نمی شوم.

حالا فرض کنید که وزیر شده اید، بعد از آن چطور؟

می گویم، دیگر وزیر نمی شوم.

برای بعد از این دوره چه برنامه ای دارید؟

می خواهم زندگی کنم.

در نفت چطور؟

نه، دیگر در نفت هیچ دخالتی نمی کنم.

فکر می کنید که آن برنامه هایی را که در روز نخست بازگشتتان به صنعت در سر داشتید، انجام شد؟

خیلی از آن ها انجام شد. شما می توانید آن برنامه پیشنهادی که من به مجلس ارائه کردم و آن صحبت هایی را که روز اول ورودم به نفت می گفتم، نگاه کنید و با آنچه صورت گرفته مقایسه کنید.

چه چیزی در این سال ها شما را آزار داد که تأکید می کنید اگر برگردید به سال 92 دیگر وزیر نمی شوید؟

خیلی چیزها... خداحافظ شما.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

pariha.com: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری